Ps 90(89),3-4.12-13.14.17

Dodaj do ulubionych

KSIĘGA CZWARTA

PSALM 90(89)*

Wieczny Bóg nadzieją człowieka

³* W proch każesz powracać śmiertelnym,

i mówisz: «Synowie ludzcy, wracajcie!»

⁴Bo tysiąc lat w Twoich oczach

jest jak wczorajszy dzień, który minął,

niby straż nocna.

¹²Naucz nas liczyć dni nasze,

abyśmy osiągnęli mądrość serca.

¹³Powróć, o Panie, dokądże jeszcze...?

I bądź litościwy dla sług Twoich!*

¹⁴Nasyć nas z rana swoją łaskawością,

abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.

¹⁷A dobroć Pana Boga naszego niech będzie nad nami!

I wspieraj pracę rąk naszych,

wspieraj dzieło rąk naszych!

Odsłuchaj

90,1 - Ps 90 Lamentacja zbiorowa z pewnymi elementami hymnodycznymi (1-4).
90,3 - Człowiek, ukształtowany z prochu (Rdz 3,19), zostaje obrócony przez Boga w tenże proch (Ps 103[102],14; Ps 104[103],29; Ps 146[145],4; Hi 38,8-38; Koh 12,7). Wieczność Boga i doczesność człowieka są niewspółmierne (por. 2 P 3,8).
90,13 - Por. Wj 32,12; Pwt 32,36.